حال و روز زمان

بی تو چندی است که در کار زمین حیرانم      

مانده ام، بی تو چرا باغچه مان گل دارد

شاید این باغچه ده قرن به استقبالت                         

فرش گسترده و در دست گلایل دارد

این آخرین  تصاویر از حال و روز روزگار است در دوره فراق و غیبت

االهم ارزقنا موجاً

هر چقدر هم صخره باشی
هر چقدر هم زلال باشه
اما اب راکد می پوسوندت
از بینت می بره

اللهم ارزقنا موجاً ...

آفتاب 90 هم لب بومه

طی شد این عمر تو دانی به چه سان
پوچ و بس تند چنان باد دمان
همه تقصیر من است این که خود می دانم
که نکردم فکری
که تعمق ننمودم روزی،ساعتی یا آنی
که چه سان می گذرد عمر گران

پناه گاه پناهی

جعفر پناهی هم در خانه فرهنگ زوریخ برنده جایزه هنر برای آزادی شد.
خانم سلاله نمی دونم چی چی فعال حقوق زنان جایزه ایشون رو تقدیم کرد.
بنیاد فیر پلی امسال تشکیل شده و به ایشون جایزه داده !!
خانم نولیاندا فلان ، رقصنده آفریقای جنوبی دیگر برنده این جایزه بود و از سفیر کشورش جایزه خود را دریافت کرد.
چند نکته:

1- شاید باید خدا را سپاسگذار باشیم که همه دنیا دارند به ما جایزه می دهند. جایزه صلح نوبل - جایزه های فیلمی پیاپی و الان هم جایزه هنر برای آزدی؛ اما این سوال باقی است که چرا این جایزه ها را فقط به بعضی دهند. بعضی که حتی شاید یک شهید هم   نداده اند که هیچ، ندیده اند.

2- خانه فرهنگ زوریخ، باید هم محل جایزه ایشان باشد چه اینکه فرهنگ ایشان بیش از آنکه متعلق فرا روایت اسلام و ایران باشد متعلق به همان طرف ها است. زوریخ و... فقط سوال باقی است که این آقای زوریخ پسند چکار داشته بیاید ایران و دموکراسی تحویل مردم ما بدهد؟!

3- از جنس فعالیت سیاسی و فرهنگی ایشون بیش از این هم انتظار نمی رفت. باید یه فعال حقوق زنان پیدا بشه به این فعال هنرمند سیاستمدار فرهنگبد جایزه اش را تقدیم نماید. شنیده بودم مردی در این عرصه پیدا نمیشود، به تجربه ثابت شد. 

4- بنیاد فیر پلی هم جایزه ایشان را داده است. همین امسال هم تشکیل شده. و همه به این معنا است که دوستمان در حال بازی بوده است که توپ را به اوت زده. سوال اینجاست که چرا با وی برخورد جدی می شود؟؟؟ او که در حال بازی بوده است !!

5- از خانم نولیندا هم تشکر می کنیم که برای آزادی، هنر مندی می کنند آن هم در آفریقای جنوبی که زندان های ماندلایش معروف است.

آری ای عزیز ! یکی برای رسیدن به آزادی جان فشانی می کند و دیگری می رقصد.

یکی را "در آسمان دهیم به هم ما نشانشان" و دیگری را در زوریخ و اسکار و...

یکی را بوسه ملک نشاید و دیگری از بوسه آنجلینا بر خود ببالد.

حکایت این 14 سال و انتخاب هایش ...

14 سالی میشد که چادر رو کنار گذاشته بود. همه می گفتند "اینم بالاخره فهمید که اینا همه اش حرفه. بلاخره سرش به سنگ خورد. حیف این همه قشنگی نبود هزار لا پنهانش کرده بودی؟ تو جوونی حالا حالا ها باید پسندیده بشی."

طلائیه و حرف هایش

بهش گفتم نمی دونم چرا از وقتی اومدیم جنوب، حواس پنجگانه ام شش گانه شده.
بهم گفت همه اینجوری می شن انگار یکی از بیرون باهات حرف می زنه و دائم پیام می ده.

بهش گفتم نمی دونم امسال چقدر بوی حضرت اباالفضل میاد اینجا؟
بهم گفت منم دارم حسش می کنم.

بهش گفتم می بینی اینجا همه اش آبه. بچه ها رو لب آب ...
بهم گفت بد جوری بوی اباالفضل میاد.

بهش گفتم نا مرد با تیر بار کمین کرده بود و هر کی از لب آب می اومد میزد.
بهم گفت: کمین؟ بد جوری بوی اباالفضل میاد.

بهش گفتم چقدر پرچم اینجا است. چه خبره؟
بهم گفت: این پرچم علمداره هنوز رو زمین نیافتاده.

بهش گفتم این راوی چی داره می گه؟ حسین خرازی و دست؟
بهم گفت: دست؟ بد جوری بوی اباالفضل میاد.

بهش گفتم اون حرم رو ببین اونجا ساخته اند.
بهم گفت ای اهل حرم میر و علمدار نیامد.

بهش گفتم این چیه اینجا جلوی در گذاشته اند. یه منبع سوراخ سوراخ.
بهم گفت: منبع آب ؟ ولی ای قوم شما تیر به مشکم نزنید.

بهش گفتم خوب جوری بوی اباالفضل داره میاد.
بهم گفت نه دیگه. چشمات رو ببند یه نفس عمیق بکش سرتو بنداز پایین

زجا بر خیز ای ابرو شکسته               نشسته در برت پهلو شکسته

دشوار ترین لحظات یک معلم

در تجربه معلمی مختصرم چند چیز را از همه دشوار تر یافتم؛

سری به صفحه درس مدرسه بزنید

یک «می» اضافه تر

یکی می ره و دیگری یک می اضافه تر. 

یه اندازه یک دم دوحرفی فاصله است از رفتتش تا مردنم. 

 من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

دریافت فایل
سایز فایل:1.26 مگابایت