یک جرعه تعشق

عازم مصارع العشاق هستم . 

همانجا که مقربترین عاشقان خدا خون خود را به آسمان ریختند.

خاکش هم حتما اسراری دارد.

هر سال هزاران دل، خود را به آن خاک عرضه می کنند به امید آنکه انتخاب شوند و جرعه ای از آن راز بیاشامند؛

هر سال نزدیک بهار، "محرم اسرار عاشقان خدا" بودن را در مصارع العشاق به مزایده می گذارند

تا پر دلترین روزگار را برگزینند و جرعه نوش عشقش گردانند. 

 هر جا ولی خدا برای احقاق حقی بزرگ دل می طلبد . جان می ستاند کربلایی است برای اهل آن زمان

تا عیار عشقشان آزموده شود.

تا سال ها متعشقین عالم (آن ها که خود را بعاشقی زده اند)، بیایند و ادای عاشق پیشگی در بیاورند.

ما هم می رویم تا فریاد حضور را را در گوش خاک کربلای آخرالزمان زمزمه کنیم.

ببینیم اینبار شهیدان که را بر می گزینند.

ما می ارزیم که شاهد یک قهقهه مستانه باشیم یا نه ؟

یارب مباد دست رد بر سینه هیچ عازمی

یارب مباد دستی خالی در برابر چشمی مشتاق

یارب مباد خونی در رگ در برابر یک فریاد

هنوز خوب که گوش می کنیم فریاد هل من ناصر خون خدا را می شنویم

هنوز خوب که گوش می کنیم فریاد مظلومیت گردان حنظله را در کانال می شنویم.

باید رفت کمی نزدیک تر، شاید کاری از دستان خالی ما هم بر آید.

هر سال نزدیک عید نجوایی به گوش می رسد:

من کان فینا باذلا مهجته و موطنا الی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا فاننی راحل مصبحا ان شا الله

می رویم تا شاید فردا روزی که اماممان عزم رحیل کند و ما هم ...

دعایم کنید برگشتم قلمم بنویسد:

ما اطیب طعم حبک و ما اعذب شرب قربک.

عقیق من

عقیق من همراه همیشگی من است.

بخشی از هویت  من ؛

من را در هویت از غیر من جدا می کند.

من را به دلیل عقیقم ریاد سرزنش می کنند،

اما از شما چه پنهان که برخی هم مرا به خاطر عقیقم دوست می دارند.

می گویند نشان ایمان است. التختم بالیمین

اما برای من نشان ماندگاری است.

گاهی مرا از کارهایی باز می دارد و گاهی به کارهایی وادارم می کند.

هنگام هجمه دشمن یه من قدرت می دهد و از لغزش بازم می دارد.

تا این نشان را دارم نمی توانم هویتم را فراموش کنم، آنرا تکذیب کنم ویا اینکه از هویتم صرف نظر نمایم.

تصمیم گرفتم که در عالم مجاز هم عقیقی در بر کنم تا در این فضا نیز از آن تمتعات آن بی بهره نمانم.

با یاد او و یاریش

زیر هشتی

هشتی آخر خط اعدامیاست.

اعدامیا رو یکی دو شب قبل از اعدام می برند تو  بند هشت برای قرنطینه که مبادا ...

گویند که محل ملاقات را هم زیر هشتی گذاشته بودند برای اینکه شاید زندانی زیاد خوش به حالش نشه بابت اون ملاقات و یادش باشه  آخر خط، همین هشتیه است.

وقت ملاقات داد می زدن زندانی فلانی زیر هشتی ملاقات داری.

 دلم1:

چندتا از رفقا دارن می رن زیر هشتی ملاقاتی دارند. براشون دعا کنید طاقت بیارند. 

دلم2 :

بین ما مردم ایران نود ونه درصد

عدد حاجتمان پنج نباشد هشت است

هفت بیتاب ترینت، لب پایین من است
 گر به رویش لب بالایی مرقد، هشت است

دلم3 :
یه تیکه از بهشت خداست صحن گوهر شادت
پر فرشته جامونده رو پنجره فولادت

دلم 4:
رویای زیبای شبای خستگی هامی ....

دلم 5:
یاد اونوقت ها که با بچه ها از حرم بر می گشتیم
آی آدما بشارت، اومدیم از زیارت
زیارت کسی که برده دلو به غارت

دلم 6:
....

به هشت نرسید

دریافت فایل
سایز فایل:3.01 مگابایت

رفیق و صابون

رفیق آدم مثل صابون هم باشه خیلی خوبه

1- همنشینی باهاش تو رو تمیز و خوشبو می کنه؛

2- به خاطر تو حاضره چرک بشه و بره ولی کارش رو انجام می ده؛

3-کلی باهاش کلنجار می ری اما بالاخره تمیز می شی؛

4- وقتی باهات مواجه می شه از خوشحالی کف می کنه؛

5- وقتی حباب میشه و عکس تو توش می افته آرام بالا می بردت؛

6- تو اوج درگیری گاهی عکس خودتو بهت نشون میده؛

7- با همه حرف و حدیثایی که داره ولی نمی تونی بیخیالش بشی؛

8- بعضی وقتا بد جوری بهش نیاز داری، وقتی نباشه کلافه ای و حوصله هیچی رو نداری؛

9-همه جوره اش پیدا میشه اما عموما هیچی اون صابون اولیه نمیشه؛

10- البته هر صابونی بوی خودشو داره؛

ما که خوبشو داریم

خدا رو شکر

دستگرمی

در مورد وبلاگ داشتن همیشه در تردید بوده ام.

فکر می کنم این قبیل محیط ها بیش از آنکه به اشتراک گذاری اندیشه و حس کمک کنند می توانند به سانسور و خود خوری هم بیانجامند.

اما دل را به دریا زدم و آمدم تا ببینم چه می شود.

کمک کنید تا دل به دل هم بسپاریم و مشتاقانه بسویش حرکت کنیم.

من برای صبرتون یه یاعلی می خوام . همین !