گهواره همواره ام آرزوست

آقا ببخشید
خودتون فرموده اید که «بین الاحباب تُسقط الآداب»

مرا جای خودم بگذار، خودت را جای گهواره
به آغوشی تسلی بخش، کنارم باش همواره

ما و مادر

میری سر کوچه می بینی و یه حجله گذاشته اند و قرآن و آگهی ترحیمی که روش عکس یه جوون خوش چهره و نورانی نقش بسته و روی سینی پایین حجله هم یاس و گلبرگ گل سرخ و دانه های انار پاشیده اند.
بر آگهی ترحیم نوشته است که این فرد در پی حادثه ای بسیار دلخراش از دنیا رفته و همسر و فرزندانش بسیار بیتاب اند. وی چند صباحی پس از پدرش که بزرگ خاندان بوده، دوری وی را تاب نیاورد و از این دنیا رخت بر بست.
اگر غریبه باشد دلت برایش می سوزد و و دائم به آنچه بر آگهی ترحیم نوشته شده فکر می کنی و بر آن گریه می کنی و تصویر حجله را در ذهنت مرور می کنی.
اما اگر دوستت باشد و با او زندگی کرده باشی دیگر بر آنچه در حجله و آگهی دیده ای نمی سوزی، بر عمری می سوزی که با او گذرانده ای و محبت هایی که از او چشیده ای و ...
چه خوب است که اگر در خانه مادر زندگی می کنیم کمی با او واقعا زندگی کنیم و جرعه نوش محبتش باشیم. نه فقط روضه خوان ماتمش باشیم.

1- ببینیم نسبت ما با مادر شهیدمان چگونه است؟

2- بیاندیشیم که علی و حسنین و زینبین ـ علیهم السلام ـ چه کشیده اند و ما از آن چه می فهمیم؟

حضرت خورشید و ماه

هر چه این طرف و آنطرف را نگاه می کنم می بینم که بوی صبح عالم را گرفته است.

 نمازهایمان را اگر هنوز نخوانده ایم دیگر قضا خواهند شد.

 دیگر چیزی به طلوع کامل خورشید نمانده است

 و چقدر زیباست تصویر ماه و خورشید در کنار هم ...

 ماهی که اینقدر پر نور است که حتی پس از ظهور خورشید هم زائل نمی شود

 ماهی که نفیش، نفی نور خورشید است و امروز دوشادوش خورشید می درخشد و نور خورشید را تجلی می بخشد در شبستان عالم.

 عجب بین الطلوعینی است

 و بیچاره مردمی که بین الطلوعین را درنیابند ...