عقیق

من برای صبرتون یه یا علی می خوام. همـــــِین !
سه شنبه, ۲۳ اسفند ۱۳۹۰، ۰۲:۳۶ ب.ظ

آفتاب 90 هم لب بومه

طی شد این عمر تو دانی به چه سان
پوچ و بس تند چنان باد دمان
همه تقصیر من است این که خود می دانم
که نکردم فکری
که تعمق ننمودم روزی،ساعتی یا آنی
که چه سان می گذرد عمر گران


کودکی رفت به بازی به فراغت به نشاط
همه گفتند کنون تا بچه است
بگذارید بخندد شادان
که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست
بایدش نالیدن
من نپرسیدم هیچ
که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن
نتوان فارغ و وارسته ز غم
همه شادی دیدن؟
همچو مرغی آزاد هر زمان بال گشودن
سر هر بام که شد خوابیدن
من نپرسیدم هیچ
که پس از این ز چه رو
بایدم نالیدن
هیچکس نیز نگفت: زندگی چیست ؟ چرا می آییم؟
بعد از این چند صباح
به چه سان باید رفت؟ به کجا باید رفت؟
به کدامین توشه به سفر باید رفت؟
من نپرسیدم و هیچ ، هیچکس نیز مرا هیچ نگفت
نوجوانی سپری گشت به بازی ، به فراغت ، به نشاط
فارغ از نیک و بدو مرگ و حیات
بعد از آن باز نفهمیدم من
که چه سان عمر گذشت؟
لیک گفتند همه ، که جوان است هنوز! بگذارید جوانی بکند
بهره از عمر برد ، کامروائی بکند.
بگذارید که خوش باشد و مست
بعد از این باز و را عمری است
یک نفر بانگ بر آورد که او
از هم اکنون باید
فکر آینده کند
دیگری آوا داد
که چو فردا بشود
فکر آینده کند
فکر فردا بکند
سومی گفت : همانگونه که دیروزش رفت
بگذرد امروزش همچنان فردایش
با همه این احوال
من نپرسیدم هیچ که چه سان دی بگذشت
این همه  قدرت و نیروی عظیم
به چه ره مصرف گشت؟
نه تفکر نه تعمق و نه اندیشه دی
عمر بگذشت به بی حاصلی و بی ثمری
و چه دانی که ز کف دادم مفت
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
قدرت اهل شباب می توانست مرا تا به خدا پیش برد
لیک بیهوده گذشت ، جوانی هیهات!
آن کسانی که نمی دانستند زندگی یعنی چه!
رهنمایم بودند
عمرشان طی می گشت ، بیخود و بیهوده
و مرا می گفتند که چو آنان باشم
فکر گشتن باشم فکر تامین معاش
فکر ثروت باشم فکر یک زندگی بی جنجال
کس مرا هیچ نگفت!
زندگی ثروت نیست
زندگی همسر نیست
زندگانی کردن فکر خود بودن و غافل از جهان بودن نیست
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
که صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمیم
حال می پندارم ، هدف از زیستن این است رفیق
من شدم خلق که با عزمی جزم
پای از بند هوا ها گسلم
پای در راه حقایق بنهم
بادلی آسوده فارغ از شهوت و آز و حسد و کینه و بخل
مملو از عشق و جوانمردی و زهد
در ره کشف حقایق کوشم شربت جرات و امید و شهامت نوشم
ره حق پویم و جویم به حق بر گویم
آنچه آموخته ام بر دگران نیز نکو آموزم
شمع راه دگران گردم و با شعله خویش
ره نمایم به همه گرچه سرا پا سوزم
من شدم خلق که مثمر باشم
نه چنین زائد و بی جوش و خروش
عمر بر باد و به حسرت خاموش
ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمیم
حال من میفهمم کین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت
کودکی در غفلت
نوجوانی شهوت
در کهولت حسرت
به زبانی دیگر
کودکی بی حاصل
نوجوانی باطل
وقت پیری غافل



نوشته شده توسط احسان متین رزم
ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم
من برای صبرتون یه یا علی می خوام. همـــــِین !
عقیق
گاهی فکر می کنم.
گاه گاهی فکر می کنم که چه کم فکر می کنم.
و هر از چند گاهی فکر می کنم که چه خوب است کم فکر می کنم.

آخرین مطالب


آفتاب 90 هم لب بومه

سه شنبه, ۲۳ اسفند ۱۳۹۰، ۰۲:۳۶ ب.ظ

طی شد این عمر تو دانی به چه سان
پوچ و بس تند چنان باد دمان
همه تقصیر من است این که خود می دانم
که نکردم فکری
که تعمق ننمودم روزی،ساعتی یا آنی
که چه سان می گذرد عمر گران


کودکی رفت به بازی به فراغت به نشاط
همه گفتند کنون تا بچه است
بگذارید بخندد شادان
که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست
بایدش نالیدن
من نپرسیدم هیچ
که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن
نتوان فارغ و وارسته ز غم
همه شادی دیدن؟
همچو مرغی آزاد هر زمان بال گشودن
سر هر بام که شد خوابیدن
من نپرسیدم هیچ
که پس از این ز چه رو
بایدم نالیدن
هیچکس نیز نگفت: زندگی چیست ؟ چرا می آییم؟
بعد از این چند صباح
به چه سان باید رفت؟ به کجا باید رفت؟
به کدامین توشه به سفر باید رفت؟
من نپرسیدم و هیچ ، هیچکس نیز مرا هیچ نگفت
نوجوانی سپری گشت به بازی ، به فراغت ، به نشاط
فارغ از نیک و بدو مرگ و حیات
بعد از آن باز نفهمیدم من
که چه سان عمر گذشت؟
لیک گفتند همه ، که جوان است هنوز! بگذارید جوانی بکند
بهره از عمر برد ، کامروائی بکند.
بگذارید که خوش باشد و مست
بعد از این باز و را عمری است
یک نفر بانگ بر آورد که او
از هم اکنون باید
فکر آینده کند
دیگری آوا داد
که چو فردا بشود
فکر آینده کند
فکر فردا بکند
سومی گفت : همانگونه که دیروزش رفت
بگذرد امروزش همچنان فردایش
با همه این احوال
من نپرسیدم هیچ که چه سان دی بگذشت
این همه  قدرت و نیروی عظیم
به چه ره مصرف گشت؟
نه تفکر نه تعمق و نه اندیشه دی
عمر بگذشت به بی حاصلی و بی ثمری
و چه دانی که ز کف دادم مفت
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
قدرت اهل شباب می توانست مرا تا به خدا پیش برد
لیک بیهوده گذشت ، جوانی هیهات!
آن کسانی که نمی دانستند زندگی یعنی چه!
رهنمایم بودند
عمرشان طی می گشت ، بیخود و بیهوده
و مرا می گفتند که چو آنان باشم
فکر گشتن باشم فکر تامین معاش
فکر ثروت باشم فکر یک زندگی بی جنجال
کس مرا هیچ نگفت!
زندگی ثروت نیست
زندگی همسر نیست
زندگانی کردن فکر خود بودن و غافل از جهان بودن نیست
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
که صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمیم
حال می پندارم ، هدف از زیستن این است رفیق
من شدم خلق که با عزمی جزم
پای از بند هوا ها گسلم
پای در راه حقایق بنهم
بادلی آسوده فارغ از شهوت و آز و حسد و کینه و بخل
مملو از عشق و جوانمردی و زهد
در ره کشف حقایق کوشم شربت جرات و امید و شهامت نوشم
ره حق پویم و جویم به حق بر گویم
آنچه آموخته ام بر دگران نیز نکو آموزم
شمع راه دگران گردم و با شعله خویش
ره نمایم به همه گرچه سرا پا سوزم
من شدم خلق که مثمر باشم
نه چنین زائد و بی جوش و خروش
عمر بر باد و به حسرت خاموش
ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمیم
حال من میفهمم کین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت
کودکی در غفلت
نوجوانی شهوت
در کهولت حسرت
به زبانی دیگر
کودکی بی حاصل
نوجوانی باطل
وقت پیری غافل

۹۰/۱۲/۲۳ موافقین ۱ مخالفین ۰
احسان متین رزم

نظرات  (۲)

۱۳ فروردين ۹۱ ، ۲۰:۰۵ محمد حسن توکلی
عالی بود...خیلی ، اصلاً خیلی خیلی
پاسخ:
سلام برادر
چه عجب !!
دست شاعرش درد نکنه و عکاسش :)
ممنونم خوش اومدین

 نه تفکر نه تعمق و نه اندیشه دی
عمر بگذشت به بی حاصلی و بی ثمری
و چه دانی که ز کف دادم مفت
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
قدرت اهل شباب می توانست مرا تا به خدا پیش برد
لیک بیهوده گذشت ، جوانی هیهات!
پاسخ:
سلام

وَ اَبلیتُ شَبابی فِی سَکرةِ التّباعُدِ مِنکَ
و جوانیم را در مستی دوری از تو بسر بردم.

مناجات شعبانیه

خیلی خوش آمدید
ممنونم


ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی